Terapia behawioralna
Jest jedną z głównych metod pracy z dziećmi nietypowo rozwijającymi się (np. autyzm, niepełnosprawność intelektualna, zespoły genetyczne, mutyzm, zaburzenia zachowania, zaburzenia lękowe, zaburzenia jedzenia itp.). Jej głównymi celami jest:
- kształtowanie zachowań deficytowych (nauka umiejętności, których dziecko nie posiada, a które posiadać już powinno),
- redukowanie nadmiarów behawioralnych (eliminowanie zachowań trudnych, których dziecko nie powinno prezentować, a które są obecne),
- generalizacja i utrzymanie efektów terapii.
Terapię behawioralną prowadzi się na podstawie indywidualnych programów terapeutycznych napisanych na podstawie tzw. oceny behawioralnej umiejętności dziecka. W ramach pracy z podopiecznymi kształtuje się umiejętności podstawowe , naśladowania, dopasowywania, mowy biernej, mowy czynnej, przedszkolne i szkolne, społeczne, samoobsługi oraz zabawy.
Badania empiryczne nad efektywnością oddziaływań terapeutycznych wykazują, że metody oraz techniki stosowane w ramach terapii behawioralnej są jednymi z najbardziej efektywnych w pracy z różnego rodzaju problemami natury psychologicznej.